تأثیر یک دوره تمرین تعادلی بر عوامل پاسچرال افراد سالمند

سابقه و هدف: حس عمقی در افراد سالمند می تواند براثر آسیب، بی تحرکی و سازمان دهی مجدد واحد حرکتی کاهش یابد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات تعادلی و حس عمقی بر عوامل پاسچرال افراد سالمند بود. مواد و روش ها: نمونه آماری تحقیق 40 نفر مرد سالمند شهرستان ایلام که از سلامت عمومی برخوردار بودند، به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کرده و به صورت تصادفی در 2 گروه تجربی و کنترل طبقه بندی شدند. در گروه تجربی میانگین سنی، 31/68 سال،، قد 177 سانتی متر و 89 و وزن  70 کیلوگرم و در گروه کنترل میانگین سن 89/67 سال، قد 178 سانتی متر و وزن 72 کیلوگرم بود.  جهت اندازه گیری داده های پیش آزمون قبل از اجرای برنامه تمرینی از آزمودنی های هر دو گروه، آزمون های شارپندرمبرگ (برای ارزیابی تعادل ایستا با چشمان باز و بسته)، up and go زمان دار (برای ارزیابی تعادل پویا)، مقیاس تعادلی برگ (برای ارزیابی تعادل) و آزمون اطمینان حرکتی (برای ارزیابی اطمینان حرکتی) به عمل آمد.  سپس آزمودنی های گروه تجربی به انجام یک دوره تمرینات حس عمقی و تعادلی دوازده هفته ای (سه جلسه در هفته) پرداختند و آزمودنی های گروه کنترل فعالیت های روزانه خود را انجام دادند. پس از اتمام برنامه تمرینی، بار دیگر از آزمودنی های هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و داده های گردآوری شده توسط آزمون های آماری t مستقل و همبسته در سطح معنی داری (05/ 0 p≤) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی در آزمون های مورد استفاده در پیش آزمون تفاوت معنی داری وجود ندارد درحالی که در پس آزمون، گروه تجربی در تمام آزمون ها نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری را نشان داد (05/ 0p بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق، مؤید نقش تمرینات حس عمقی در بهبود تعادل ایستا، پویا و اطمینان حرکتی افراد سالمند بود که به علت عدم بهبود تعادل و اطمینان حرکتی آزمودنی های گروه کنترل، می توان بهبود تعادل و اطمینان حرکتی گروه تجربی را به اثربخشی این نوع تمرینات نسبت داد.